Duży ptak wędrowny, podobny do czapli siwej. Wydaje charakterystyczne dźwięki zwane klangorem. Ciekawy gatunek do obserwacji, na uwagę zasługuje piękny taniec godowy żurawi.
Żuraw zwyczajny - wygląd
Ptak wysoki i smukły, o bardzo majestatycznych ruchach i locie. Długość ciała: 105-130 cm. Wyróżnia się popielatym upierzeniem i długim pióropuszem ogona. Końcówki skrzydeł czarne. Szyja wygięta, biało-czarna, głowa biało-czarna z czerwoną plamą na czubku. Dziób i nogi szare. Ptak bardzo płochliwy. Żurawie przed jesiennym odlotem tworzą skupiska podobnie jak bociany białe. Podczas przelotów stada lecą w kluczach, wydając donośny głos zwany klangorem, przypominający głos trąbki.
Występowanie
Gatunek wędrowny. Występuje w Europie oraz części Azji. Zimuje na Półwyspie Iberyjskim i w Afryce. W Polsce obserwować go można od III do X, zwłaszcza na terenach rozlewisk i pojezierzy. Dość liczny na brzegach Jeziora Drużno i w zacisznych miejscach nad Zalewem Wiślanym.
Biotop
Środowiskiem życia żurawi są przybrzeżne trzcinowiska nad brzegiem rzek i jezior, zarastające starorzecza i podmokłe łąki. Gniazda buduje na terenach podmokłych w pobliżu jezior, stawów i rzek. Są to chaotycznie zbudowane kopce z roślinności, ułożone na płytkiej wodzie.
Lęgi
Pary żurawi pozostają sobie wierne przez całe życie. Toki odbywają się w stadach. Ptaki te gromadnie wykonują swoje tańce godowe, podskakujac i trzepocząc skrzydłami. Samica składa 2 oliwkowe, brązowo nakrapiane jaja. Wysiadują je oboje rodzice przez 30 dni, odbywając też w tym czasie pierzenie. Pisklęta opuszczają gniazdo po 60 dniach.
Pokarm
Żuraw jest wszystkożerny, ale dominuje pokarm roślinny, tj. trawy i nasiona, w tym uprawy kukurydzy. Uzupełnieniem diety są gryzonie, żaby i owady.
Posłuchaj śpiewu
Mapa występowania
Publikacja współfinansowana przez Pomorską Regionalną Organizację Turystyczną.
Stowarzyszenie Żuławy
ul. Sikorskiego 23
82-100 Nowy Dwór Gdański
NIP 5792182998
KRS 0000115819