Wędrowny ptak wodny wielkości gęsi, o czarnym upierzeniu z miedzianym połyskiem na bokach. Obszar skolonizowany przez kormorany można poznać po suchych gałęziach wokół gniazd.
Kormoran czarny - wygląd
Ubarwienie czarne z miedzianym połyskiem na bokach. W szacie godowej białe plamy na bokach głowy. Mocny, haczykowaty dziób służy do chwytania ryb podczas nurkowania. Pióra kormorana chłoną wodę, dlatego ptaka często zobaczyć można, jak suszy rozłożone skrzydła. Gdy pływa na wodzie, zanurza głęboko ciało, a głowę i szyję zadziera wysoko do góry. W locie rozpoznać go można po sylwetce przypominającej krzyż.
Występowanie
Zamieszkuje wszystkie kontynenty, oprócz Ameryki Południowej i Antarktydy.
Gatunek wędrowny, w Polsce od III do XI. Największa polska kolonia lęgowa kormoranów czarnych znajduje się w rezerwacie “Kąty Rybackie” na Mierzei Wiślanej.
Biotop
Środowiskiem życia kormoranów są wybrzeża dużych zbiorników wodnych, zarówno morskich jak i śródlądowych, zawsze bogatych w ryby. Gniazduje kolonijnie na wyspach lub w lasach przylegających do wód. Drzewa, na których gniazdują kormorany, mają suche gałęzie. Powodem jest fakt, że odchody tych ptaków bogate są w azot, który jest często zbyt silnym nawozem.
Lęgi
Gniazdo zakłada w koronach drzew. Jest to platforma z gałęzi, wysłana sitowiem, trawami i liśćmi trzcin. Zazwyczaj samiec przynosi budulec, a samica buduje gniazdo. Składa 3-4 niebieskawe jaja, które wysiaduje przez 23-24 dni. Młode rodzą się ślepe i bez puchu. Lotność osiągają po około 2 miesiącach.
Pokarm
Kormorany żywią się rybami, które zdobywają nurkując. Są bardzo żarłoczne, jednak czas polowania i posiłku jest krótki, ponieważ ich pióra dość szybko przemiękają.
Posłuchaj śpiewu
Mapa występowania
Publikacja współfinansowana przez Pomorską Regionalną Organizację Turystyczną.
Stowarzyszenie Żuławy
ul. Sikorskiego 23
82-100 Nowy Dwór Gdański
NIP 5792182998
KRS 0000115819